Dlaczego reakcja otoczenia jest tak ważna? Ponieważ chory nie zdaje sobie sprawy z tego, że jest chory, że jego działania wpływają negatywnie na jego ciało i życie. Kiedy spogląda do lustra nie widzi tego, co jego otoczenie, czyli wychudzonego ciała, wystających żeber, tylko grubasa, którym często nigdy nie był. Leczenie jest zazwyczaj długotrwałe, zdarza się, że i nieskuteczne. Bez przekonania chorego, że potrzebna jest pomoc, że coś jest nie w porządku, nikt nic nie zdziała.
Zazwyczaj stosuje się terapię psychologiczną, która ma za zadanie przede wszystkim zwrócenie choremu uwagi na jego problemy i nauczenie go radzenia sobie z nimi. Najtrudniejszym procesem w drodze do wyzdrowienia jest otworzenie się na pomoc, a ze strony terapeuty jest to dotarcie do świadomości chorego. W skrajnych przypadkach stosuje się przymusowe leczenie w postaci dokarmiania zastępczego (kroplówka) i dokarmiania na siłę, połączone z terapią psychologiczną. W Polsce w takich wypadkach, gdy chory nie zgadza się na leczenie, potrzebna jest zgoda sądu na interwencję i jednoczesne pozbawienie chorego prawa do samostanowienia o sobie.

Skutki uboczne leczenia

Leczenie anoreksji to zmuszanie chorego do jedzenia, a w przypadku tej choroby pojawienie się kontroli także w tej sferze życia dodatkowo frustruje i nic nie zmienia. Zazwyczaj na etapie, w którym rodzina jeszcze jest przekonana o sprawowaniu kontroli nad chorym pojawia się u chorego tymczasowa bulimia. Chory ukrywa jedzenie, a jeżeli jest zmuszony do jego spożycia – natychmiast usuwa je z organizmu poprzez wymioty i/lub środki przeczyszczające. Na pewnym etapie anoreksja i bulimia uzupełniają się, ta druga staje się alternatywnym sposobem „dbania” o siebie.